Blog

"czyż urzędnik państwowy – pozostańmy na polu edukacji - w Ministerstwie Edukacji i Nauki idzie do biura z własnym komputerem?"
Nie znam osobiście żadnego urzędnika MEN, ale kilku urzędników samorządowych, których znam i wszyscy znani mi pracownicy biurowi prywatnych firm, którzy skorzystali z okazji do pracy zdalnej z racji koronaparanoi (a w firmach prywatnych i z innych przyczyn) używają swoich prywatnych laptopów i sami sobie za własne pieniądze zorganizowali domowy internet. Służbowy telefon miałem może rok czy dwa w 1996, gdy pojawiły się pierwsze telefony mobilne. Później używałem również zawsze prywatnych. Znana mi urzędniczka wściekała się kilkanaście lat temu, że musi używać służbowego i nosić dwa i sprawnie poznawać, który brzęczy. Ostatniego służbowego laptopa miałam w końcu lat 199x, gdy były jeszcze nie tak bardzo dostępne i bardzo drogie.

"Czy wysłany do pracy w domu musi sobie sam wyposażyć stanowisko?"
Nie znam absolutnie nikogo, komu firma zorganizowałaby biuro domowe. Poza właścicielem firmy, który kazał to zrobić i zostało to uznane za przesadne wysługiwanie się pracownikami. Jest też częstą formą zarobienia sześciopaku piwa i zyskania sympatii przez jakiegoś programistę, który doradzi i pomoże koledze (częściej koleżance na nietechnicznym stanowisku).

"naczelna zasada jest prosta jak drut – jeśli pracodawca zleca pracownikowi jakąś pracę, musi mu zapewnić niezbędne wyposażenie"
Wyraźnie obracamy się w zupełnie różnych środowiskach. Zdarza się, że pracownik dostanie na ten cel jakieś pieniądze i będzie mógł rozliczyć organizację home office, jako trochę czasu pracy. Ewentualnie dostanie w prezencie komercyjne oprogramowanie, która firma używa i na miejscu i ma na nie licencję zbiorową. Ale nie słyszałem (poza tym właścicielem firmy), by firma to organizawała za niego i dla niego.
W normalnych firmach kupienie sobie i skonfigurowanie laptopa jest sprawą równie prywatną, co kupienie sobie marynarki i oddawanie jej do pralni chemicznej.

"korzystanie z własnych zasobów w pracy powinno być uczciwie wycenione"
I tak i nie. Koszty używania internetu w domu i telefonu są mniejsze, niż koszty dojazdu do i z pracy, nie mówiąc już o czasie na dojazdy straconym. Biletu miesięcznego ani tym bardziej benzyny i parkingu koło biura też nikt nie refunduje pracownikom. Ani nie refunduje ludziom zakupu ubrań do biura, nawet jeśli obowiązuje jakiś formalny dress code.
Ludzie mający wybór pracy z domu z własnego sprzętu lub pracy z w pełni wyposażonego biura w ogromnej większości wybierają pracę z domu jako tańszą, wygodniejszą i pozwalającą np. na opiekę nad dzieckiem albo i psem. Chyba, że właśnie chcą uciec od rodziny.

To proszę pozwać Pańskie pracodawcę, a nie ministra. To ze STO ma Pan kontrakt pracowniczy (a większość nauczycieli ma z urzędami gmin).
Nie można oczekiwać pójścia w absurd i kupowania pracownikom prywatnych rzeczy, jakie praktycznie każdy w domu i tak ma i wykorzystuje w celach służbowych wyłacznie w małej części. Jeśli potrafi Pan wydzielić na rachunku za telewizję kablową, jaka część nie służy ddo jej oglądania ani do grania w gry komputerowe czy prywatnej korespondencji, a jedynie do VPN ze swoją szkolną chmurą, to taki rachunek (na 5zł miesięcznie, nie wyjdzie na więcej) szkoła powinna Panu bez gadania rozliczyć i może Pan tego od niej wymagać. Podobniejeśli na gniazdku elektrycznym, z którego zasilany jest laptop założy Pan oddzielny licznik, to kolejne 5zł miesięcznie za prąd da się rozliczyć.
Przyznaję, że raz w życiu rozliczyłem nawet pranie garnituru - w hotelowej pralni, gdy zaplamił mi się w czasie jakiegogoś wyjazdu. Firma zapłaciła bez gadania.

W Kodeks Pracy nie jest wpisane, co zwyczajowo jest po stronie pracownika, co nie. Strażacy dostają ubiór służbowy, ale oficerowie wojska już sami płacą za mundury u krawca i pralnię, nie mówiąc o tym, że pracownicy biurowi i urzędnicy sami kupują sobie garnitury, nawet jeśli firma zarządza jakiś dress code i nie dopuszcza przychodzenia do biura we flanelowej koszuli, tylko wymaga eleganckiego garnituru - droższego niż laptop, wymagającego prania i mającego okres eksploatacji od laptopa krótszy. No i garnituru, który służy wyłącznie do pracy, bo nikt w prywatnym celu się w takie biurowe ubranko nie ubiera.

Proszę uwierzyć, że komputer można tak skonfigurować, żeby nie nadawał się do niczego, poza wąskim zakresem pracy firmowej. Zdarza się to w firmach, mających paranoję na punkcie tajności dokumentów i kontroli dostępu do zasobów firmy. Niech Pan uwierzy, że kilka złotych miesięcznie nie jest warte uciążliwości korzystania z właśnie takiego "firmowego". Wygoda jest na poziomie użytkowania samochodu służbowego, który jednak trzeba paarkować w garażu firmy, a z domu do niej przyjechać własnym albo autobusem, by służbowego móc użyć tylko do celów firmowych tylko w godzinach pracy.

Xavier,
"W normalnych firmach kupienie sobie i skonfigurowanie laptopa jest sprawą równie prywatną, co kupienie sobie marynarki i oddawanie jej do pralni chemicznej."
nie zgodzę się w kwestii sprzętu. Ja nie znam nikogo, autentycznie nikogo pracującego z domu, który nie ma laptopa od pracodawcy. Sama teraz piszę z komputera prywatnego, służbowy jest na biurku obok. Tam jest VPN do pracy, dokumenty i programy na których pracuję. Tu moje prywatne sprawy.
Ja pracowałam zdalnie (oficjalna umowa na telepracę) już wcześniej, kilka dni w miesiącu, od marca 90% osób w firmie pracuje zdalnie, kto nie miał wcześniej, dostał laptop. Podobnie w firmach, w których pracują (przy/z komputerem) moi znajomi wysłani do domów.
Koszty internetu i prądu są rzeczywiście znacznie niższe niż koszt sprzętu (kilka złotych ryczałtu). Gorzej mają ci, którzy nie mają stałego łącza, korzystają z limitu internetowego w komórce służbowej i jest to znacznie mniej efektywne.
To, gdzie i jak osoby zorganizują sobie miejsce pracy "home office" - tu się zgadzam, jest to kwestia indywidualna każdego (z osób, które znam), pracodawca nie kupił mi tego biurka ani krzesła. Ale wzięłam z biura też monitor, który stał tam, gdy mój prywatny monitor oddałam dziecku do nauki zdalnej.
Zatem, chyba ma Pan rację, najwyraźniej obracamy się w zupełnie różnych środowiskach....

@Xaver
>Tak jak Pani pisze jest w firmach, mających bardzo ścisłą "politykę bezpieczeństwa", kontroli dostępu do zasobów firmowych i ochrony danych.
Szkoły raczej do takich nie należą... <
I tu się mylisz! Nauczyciel, via dziennik typu Librus i nie tylko, ma dostęp do gigantycznej masy danych osobowych (PESELE, dane adresowe, informacje o miejscu urodzenia, rodzicach itd.), orzeczeń o niepełnosprawności etc. Szkoła to 500-1000 uczniów, co roku w LO wymienia się 1/4 składu, więc ilość danych rośnie ... ;-)

@Xawer
1.Znaczna część nauczycieli nie miała powodu by mieć nawet w domu komputer - choćby nauczyciele klas I-III czy WF, ale również wielu poza wielkimi ośrodkami. Na komputery i sieć stosowaną do Librusa RODO nakłada całkiem spore ograniczenia. Oni z tego Librusa korzystali w szkole na szkolnych komputerach. A teraz dzielą komputer z mężem czy żoną w domu i jeszcze dziećmi - wystarczy, że przez pomyłkę zapiszą hasło albo zrobią inny taki elementrany błąd ... ;-)
2.>oficerowie wojska już sami płacą za mundury u krawca< W służbach mundurowych funkcjonariusze ( w tym oficerowie w wojsku) otrzymują określoną kwotę rocznie jako dodatek do pensji, który w założeniu ma służyć sfinansowaniu kosztów zakupu i wymiany munduru co określony czas! Znowu tworzysz rzeczywistość wirtualną ... ;-)

@Xaver - miał Pan podwójną okazję, aby przyznać, że nie jest Pan nieomylny w swojej argumentacji. Raz w przypadku mundurów, które rzekomo wojskowi kupują sobie sami, dwa w przypadku Librusa, o którym nic Pan nie wie, ale się wypowiada. Zamiast tego uraczył nas Pan "Niech ci będzie", co samo w sobie nie jest przyznaniem do czegokolwiek. A jeśli sprawa komputera jest pomiędzy dyrektorem i pracownikiem, to dlaczego w takim razie minister "dał" nauczycielom jakieś dodatkowe pieniądze? Otóż poinformuję Pana - dlatego, że nie dał ich samorządom ani (w formie subwencji) innym właścicielom placówek, choć nakazane przez niego nauczanie zdalne wymagało poniesienia wielu nakładów. I proszę to przyjąć do wiadomości, że nie każda Pańska opinia i doświadczenie życiowe może trafnie odnosić się do edukacji.